"Moralność pani Piontek" Magdalena Witkiewicz

Wydawnictwo: Filia
Data wydania: 20 maja 2015
Liczba stron: 296
Kategoria: Literatura obyczajowa, komedia
Moja ocena: 5/6

Augustyn Poniatowski jest młodym lekarzem ginekologiem, który pewnego dnia postanawia się wyprowadzić z domu, gdyż zbytnia troska i nadmierna opiekuńczość ekscentrycznej mamuśki nie daje mu normalnie żyć. Mama Augustyna, Pani Gertruda Poniatowska de domo Piontek to bardzo wyjątkowa i oryginalna kobieta, przez niektórych określana mianem harpii i piranii. Większość osób, które ją znają, osobiście woli się trzymać od niej z daleka. Pani Piontek kocha szpilki, piękne stroje i kawę w drogich filiżankach, a najbardziej kocha swojego syna Augustyna, bez którego nie może żyć. Kiedy jej syn zamieszkuje  z niejaką Anulą, postanawia zrobić wszystko, by nie dopuścić do tragedii, żeby jej syn nie związał się z byle kim. Mąż Gertrudy także ma swój misternie uknuty plan, ma on bowiem na celu doprowadzić do tego, aby żona od niego odeszła, bo sam nie ma odwagi od niej odejść, gdyż jak twierdzi takich kobiet jak ona się nie porzuca. Jak by tego było mało u pana Romualda zjawia się czteronożny przyjaciel, a w sąsiedztwie wprowadza się nowa rodzina z małymi dziećmi. 


Wspaniała komedia pomyłek, z pięknym romantycznym zabarwieniem, jak zwykle w świetnym stylu Magdaleny Witkiewicz. Bardzo dobrze się bawiłam czytając tę słodko gorzką historię lekarza i jego nietuzinkowej rodzicielki. Gertruda Poniatowska de domo Piontek to postać tak komiczna i ciekawa, że nie sposób powstrzymać się od śmiechu do łez, czytając o jej perypetiach. Dawno postać książkowa nie wywołała u mnie tylu emocji co pani Piontek. Począwszy od irytacji, niezrozumienia motywacji jej czynów, poprzez współczucie i szczerą sympatię. 
Uwielbiam Autorkę i przeczytałam już kilka jej powieść, więc mogę stwierdzić, że każda jej książka to majstersztyk. "Moralność pani Piontek" to myślę jedna z najlepszych powieści w charakterze komedii. Czytało się na prawdę błyskawicznie i cały czas z uśmiechem na twarzy. Podobało mi się to, że akcja toczy się jednym ciągiem, bez  zbędnych opisów i niepotrzebnego przedłużania. Historia nie tylko bardzo wciągająca, dość życiowa (bez dramatów się nie obyło) to pełna humoru. Powieść mimo tego, że jest napisana w bardzo zabawnym tonie, to zwraca pośrednio naszą uwagę na poważne tematy, m.in. więzy rodzinne, widmo ciężkiej choroby i pomoc bliźniemu. Uwielbiam takie lekkie historie na odstresowanie. 
Jeżeli macie ochotę na niebanalną komedię w dobrym stylu z doborowymi bohaterami to gorąco polecam. Jest to wspaniałą opcja na poprawę humoru. Rewelacyjna lektura, która nie tylko bawi, ale i uczy.