"Ta chwila" Guillaume Musso

Arthur Costello nigdy nie miał dobrego kontaktu z ojcem, dlatego jest w szoku, kiedy ten zostawia mu w spadku latarnię morską. Ale to nie wszystko, gdyż okazuje się, że z tą latarnią wiąże się niezwykła tajemnica. Ojciec nakazuje synowi, aby pod żadnym pozorem nie otwierał drzwi w piwnicy pod latarnią. Ale czym bardziej mężczyzna przestrzega syna i próbuje uzmysłowić mu jakie mu grozi niebezpieczeństwo, jeżeli nie dotrzyma obietnicy i przekroczy próg rzekomych wrót, tym bardziej Arthur ma ochotę zrobić ojcu na przekór i przekonać się co znajduje się po drugiej stronie. 

Lisa jest, młoda, piękna i marzy o karierze aktorki. Pracuje w barze, aby zarobić na opłacenie szkoły teatralnej. Kiedy poznaje Arthura, szybko się w nim zakochuje i robi wszystko, by z nim być, ale to nie takie łatwe zważywszy, że mężczyzna jest jakby więźniem czasu, którego nie da się oszukać.

Czy ich miłość przetrwa? Czy tajemnica związana z latarnią zniszczy ich życie?

Zacznę od tego, że to moje pierwsze zetknięcie się z twórczością Guillaume Musso. Nie ukrywam, że zrobił na mnie wrażenie, ale spodziewałam się, że będzie dobrze, bo już od dłuższego czasu spotykam się z pozytywnymi opiniami na temat jego książek. Nie rozczarowałam się, gdyż trzymała w napięciu, co rusz pojawia się zwrot akcji, a zakończenie - no cóż... powiedzieć, że zaskoczyło mnie to mało :) Uwielbiam takie rodzinne sekrety, tajemnice niosące dreszczyk emocji i mnóstwo dylematów jakie posiadają postaci wykreowane przez autora. 

Książka jest napisana naprawdę dobrze. Aby przybliżyć nam czasy w których obecnie toczy się akcja, autor przywołuje liczne wydarzenia historyczne, które miały miejsce dokładnie w opisywanym momencie. Duży plus daję Musso za styl pisania i ogromny za budowanie napięcia. Najlepsze jest to, że czytelnikowi wydaje się, że wszystko rozumie, że przewiduje kolejne zdarzenia i wie jak potoczą się dalsze losy bohaterów, a tu guzik, nic z tego :) 

Polubiłam bohaterów, szczególnie Lisa była dla mnie zagadkową i dość ciekawą kobietą, pełną sprzecznych emocji, ale na swój sposób nieszczęśliwą. A dziadek Arthura to już w ogóle barwna postać i gdyby nie on tak naprawdę to, by się to wszystko nie zaczęło. 

Ta powieść to nie tylko poplątana historia lekarza-ratownika, który odziedziczył latarnię po ojcu i w jego życiu dzieją się różne dziwne rzeczy, trudne do zrozumienia, ale ma też pewne przesłanie i skłania do głębszej myśli. Główne motto książki to : 

"Nie zapomnij, że mamy dwa życia. Drugie zaczyna się, gdy uświadomisz sobie, że żyje się tylko raz."

Książkę polecam tym, którzy lubią takie skomplikowane historie, podróże w czasie, wątki miłosne i ciekawe niejednoznaczne postaci.